Stała matka boleściwa

Już dawno myślałam żeby o tym napisać. Później stwierdziłam, że nie, jednak nie, później że tak, później, że znowu nie. Ale nie byłabym sobą gdybym nie zmieniła zdania i jednak (nie)napisała. Chociaż może tym wpisem złamię niepisaną umowę, jakieś porozumienie matek boleściwych, o którym nikt mi nie powiedział, a którego istnienie zaczęłam podejrzewać kiedy sama zostałam mamą. Będąc w ciąży, a nawet jeszcze wcześniej docierały do mnie historie matek, czarne dowcipy o tym jak to od rana do nocy i od nocy do rana zajmują się tylko opieką nad potomstwem. Z tych relacji wynikało, że matki błądzące wiecznie na granicy załamania psychicznego, nie śpią, nie jedzą, nie wydalają ( a przynajmniej nie w samotności ). Sprawdziłam to na własnej skórze i wiecie co wam powiem?  Mam wrażenie, że to histeria, której zupełnie niepotrzebnie ulegają coraz większe rzesze kobiet.

Być może nie mam poczucia humoru, ale krążący w internecie żarcik : „ Urlop macierzyński? Ten kto nazwał to urlopem musiał być facetem”,  jest dla mnie zupełnie niezrozumiały. Ej, to naprawdę był czas wakacji, może nie all inclusive, ale na pewno urlopu od rzeczywistości, w jakiej żyłam do tej pory, ze wszystkimi jej plusami, ale co ważniejsze ze wszystkimi jej minusami! Nie musisz nigdzie pędzić, na wszystko masz jednozawszedziałające usprawiedliwienie, barek co prawda jest pusty, ale za to od czułości aż kręci się w głowie.  Kogo stać w dorosłym życiu na taki luksus?

Przez pierwszy rok, bardzo dużo czasu byłam sama z Teo, nie licząc dwóch psów, ale one raczej nie pomagały ;). Dziadkowie byli daleko, tata jeszcze dalej, ciocie w pracy, wujkowie… jacy wujkowie ? Nie mówię, że było lekko, bo nie było, ale żeby było aż tak ciężko? Eee, no też nie. Momentami zastanawiałam się czy przypadkiem nie zaniedbuję dziecka, czy nie zapominam o czymś ważnym co zabrało by mi cały ten czas i siły. Teksty o tym  jak to mamy od narodzin nie wypiły ciepłej kawy powtarzany jest tak często, że sama pijąc ciepłą kawę zaczęłam się głęboko zastanawiać czy przypadkiem nie jest ona zimna. Nie piszę tego żeby poczuć się lepiej na tle innych mam. W ogóle nie piszę tego do mam, tylko raczej do dziewczyn, które może w przyszłości mamami będą, a które tak jak ja kiedyś , chcąc nie chcąc, są straszone opowieściami z piekła rodem o tym jaki to czarny krajobraz malują przed nimi dzieci. Począwszy od ciąży, przez poród , kolki, ząbkowanie po bunt dwulatka , siedmiolatka, szesnastolatka i … Ja na szczęście spotkałam na swojej drodze kilka trzeźwych mam, które ani nie nadużywały historii o wysokim indeksie glikemicznym, ani tych z serii gorzkich melodramatów. Dlatego wiem jak ważne jest usłyszeć: Dziewczyno, wcale nie jest tak źle, a na pewno nie musi być, trzeba tylko przestrzegać BHP. Po pierwsze nie odmawiaj sobie pomocy, nie ważne czy to taty czy sąsiadki, korzystaj z każdej pomocnej dłoni. Żeby być dobrą mamą nie musisz wszystkiego robić sama, a przede wszystkim nie musisz  żyć według wszystkich wskazówek jakie będziesz dostawać w gratisie na każdym rogu. Podsumowując: obiad od teściowej – bierzemy, a za dobrą radę dziękujemy i robimy po swojemu. Po drugie, wrzuć na luz. Nie przejmuj się, że pranie nie zrobione, naczynia ( albo włosy, albo jedno i drugie  ) nie umyte, że obiadek ze słoiczka, a mleko modyfikowane. Jeśli czasami zamiast gotować warzywka na parze wolisz pomalować sobie paznokcie, dobrze dla Ciebie, a jeśli wolisz w tym czasie obejrzeć bajkę ze swoim maluchem, tym lepiej dla Was. Jasne, że miałam gorsze momenty, ale przed dzieckiem takie momenty ( ba! dni i tygodnie całe! ) też się zdarzały. Jasne, że i moje dziecko miało złe chwile ( ba! dni i tygodnie całe 😉 ) ale każdy ból, płacz, krzyk się kończy, a po tym przychodzi uśmiech, po którym rośniesz w siłę, dostajesz amnezji i znów stajesz się odrobinę bardziej niezniszczalna przed następnym atakiem Twojego małego klona.